Gdyby dialektyczną terapię behawioralną (Dialectical Behavior Therapy – DBT) uznać za drzewo to: - korzeniami byłyby: dialektyka, uważność i behawioryzm
- pniem: teoria biospołeczna (w odniesieniu do konkretnego leczonego zaburzenia)
- największe konary byłyby innymi stabilnymi częściami: (1) stopień nasilenia zaburzenia i stadium leczenia; (2) funkcje kompleksowego leczenia; (3) kluczowe strategie związane z uprawomocnianiem, rozwiązywaniem problemów i dialektyką
- mniejsze gałęzie (czyli tryby leczenia, kontrakty lub poszczególne protokóły łączące różne kluczowe strategie terapii) mogłyby być odmienne w zależności od lokalnych warunków, programu albo populacji. Koncepcyjnie natomiast pozostawałyby zawsze w zgodzie z podstawowymi zasadami i strategiami dialektycznej terapii behawioralnej (DBT). Tymczasem terapeuta powinien rozwijać swoje kompetencje z zakresu protokółów terapeutycznych i strategii poznawczo-behawioralnych.
Oprac.
Małgorzata Podniesińska
Prywatna Praktyka Psychologiczna
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz